Luizen zijn insecten met een lengte van 2 à 3 mm. Ze houden zich aan het haar vast met  tangetjesaan het uiteinde van hun potenenze zijn bestand tegen water. Ze voeden zich met bloed, dat ze uit de hoofdhuid halen. Luizen kunnen twee maanden oud worden. Een vrouwtje legt tot tien eitjes (of neten) per dag. Een neet komt na zeven tot tien dagen uit, en het beestje is na twee weken volwassen.

Op welke manier loopt mijn kind kans luizen te krijgen?

Deze parasitaire ziekte heeft niets met slechte hygiëne te maken. Besmetting is uitsluitend te wijten aan direct contact, want luizen vliegen en springen niet. Ze verspreiden zich op plaatsen waar groepen mensen bijeenkomen: kinderdagverblijven, vrijetijdscentra, scholen, enz. Je kunt luizen opdoen via sportmatrassen, haarborstels of de muts van een ander kind. Een kort contact volstaat om geïnfecteerd te raken.

Hoe weet ik of mijn kind luizen heeft?

Als uw kind zich krabt of als de school waarschuwt tegen luizen, moet u zijn of haar hoofdhuid goed inspecteren. Let vooral op het gebied rond de oren, de slapen en de nek. Neten zijn ovaal, glimmend en ongeveer 1 mm groot. Ze lijken op roos, maar u kunt ze niet verwijderen met een borstel. Til de haren op de slapen en vooral in de nek omhoog: de neten bevinden zich gewoonlijk in de buurt van de haarwortels. Controleer ook de schouders op puistjes en krabsporen.

Welke maatregelen moet ik treffen om mijn kind te verzorgen?

Kijk of andere gezinsleden last hebben van neten en luizen. Gebruik een kam met erg fijne tanden om de parasieten te verwijderen. Koop een shampoo of speciaal behandelingsmiddel bij uw arts of apotheker. Waarschuw de school of het kinderdagverblijf. Was het beddengoed, mutsen en pluchen speelgoeddieren in een wasmachine op een zo hoog mogelijke temperatuur. Uw apotheker kan u bovendien antiparasitaire middelen aanraden die u voor het wassen op de kleding kunt spuiten. Let goed op zomen en kragen van overhemden.

Welke voorzorgsmaatregelen moet ik nemen om te voorkomen dat mijn kind luizen krijgt?

Het is moeilijk te vermijden dat uw kind luizen oploopt. Voorkom echter dat kinderen onderling mutsen en sjaals uitwisselen. Controleer regelmatig de hoofdhuid van uw kind en die van uw hele gezin. Borstel, kam en was het haar van uw kind regelmatig. Luizen leven op de hoofdhuid. Verder hebben kinderen met kort haar iets minder last van besmetting.

Respecteer zorgvuldig de handleiding van de voorgeschreven middelen: de hoeveelheid die u op het haar moet aanbrengen, de inweekduur, latere controles. Al deze voorzorgsmaatregelen staan borg voor een geslaagde behandeling.

The post Hoe kan ik mijn kind van zijn luizen af helpen appeared first on Dr. Karel Badisco.

Enuresis is het onbewust en ongewild plassen tijdens de slaap (’s nachts of overdag tijdens een dutje). Er is sprake van primaire enuresis als uw kind er nooit in is geslaagd  om droog te worden ’s nachts, en van secundaire enuresis als het bedplassen na een zindelijkheidsperiode van drie tot zes maanden (soms zelfs een jaar) opnieuw verschijnt.

Waarom lijdt mijn kind aan enuresis?

Er zijn verschillende oorzaken. Voor primaire enuresis worden de volgende oorzaken genoemd: 

• Onvolgroeidheid van de blaas: de zenuwreflexen en spieren die de blaas controleren, zijn nog niet volgroeid. 
• Erfelijkheid: 50% van de kinderen die aan enuresis lijden, hebben ten minste één ouder die daar ook aan heeft geleden. 
• Een hormonale storing die leidt tot een nachtelijke overproductie van urine. 
• Moeilijk wakker worden. 
• Een onderliggende ziekte (chronische constipatie, diabetes…) of een afwijking van urinewegen.

Secundaire enuresis heeft vaak te maken met een psychologische factor:

• Een emotioneel of psychologisch probleem. 
• De geboorte van een broertje of zusje. 
• Een gezinsprobleem, zoals een echtscheiding. 
• Verandering van school of verhuizing. 
• Intimidatie door andere kinderen. 

Zijn er factoren waardoor enuresis kan worden opgeroepen?

Ja Emotionele schokken, constipatie, slaapproblemen, psychomotorische problemen en passiviteit van de ouders tijdens het aanleren van de zindelijkheid kunnen oorzaken van enuresis zijn.

Welke behandelingen worden er aan mijn kind voorgeschreven?

Een behandeling wordt voorgesteld op grond van het type enuresis waaraan uw kind lijdt. Er zijn behandelingen: 

• Waarbij een alarm wordt gebruikt om uw kind te wekken wanneer het begint te plassen . 
• Met de kalendermethode waarbij het kind de vooruitgang kan volgen en zogemotiveerd raakt. 
• Waarbij u uw kind leert steeds langer op te houden.

Er bestaan bovendien verschillende doelmatige medicijnen die in functie van de exacte problemen worden voorgeschreven. Als de enuresis te maken heeft met een affectief probleem, wordt een psychologische behandeling aanbevolen. Afhankelijk van de situatie van uw kind kan er een andere alternatieve aanpak worden voorgesteld: acupunctuur, hypnose, homeopathie, … De verschillende behandelingsmogelijkheden moeten worden besproken in overleg met een arts.

Mag mijn kind bepaalde dranken en voedingsmiddelen niet gebruiken?

Ja Vermijd producten waarin cafeïne zit: frisdranken zoals cola, koffie, warme chocola, chocoladerepen.

Welke raad kan ik aan mijn kind geven?

Leg in eenvoudige termen uit aan uw kind wat er gaande is en dat bedplassen niet zijn/haar schuld is. Beloon droge nachten en straf hem/haar niet voor natte nachten. Vraag hem/haar niet te drinken  twee uur voor het slapengaan en te plassen voordat hij/zij naar bed gaat. U kunt een nachtlampje naast het bed aanbrengen en hem/haar zeggen niet te aarzelen ’s nachts op te staan.

Het is belangrijk het probleem tot de juiste proporties terug te brengen en de gevolgen van bedplassen te banaliseren. Neem daarvoor maatregelen die het leven van uw kind en zijn gezin vereenvoudigen (bescherming van de matras…). Het is essentieel dat het kind zijn zelfvertrouwen behoudt: dwing hem bij voorkeur niet luiers te dragen (dat is vernederend voor sommige kinderen).

The post Mijn kind plast in bed: wat moet ik weten? appeared first on Dr. Karel Badisco.

Bij een vaccinatie worden er in uw lichaam antigenen (verzwakte ziektekiemen) geïnjecteerd om uw immuunsysteem te activeren en antilichamen te laten produceren tegen het antigen.. 

Elk vaccin komt overeen met een bepaald ziekte en zorgt voor specifieke antilichamen. 

Zodra de antilichamen zijn geactiveerd, kan uw lichaam zich verdedigen tegen de ziekte. 

Als het lichaam later in contact komt met de ziekte,  vernietigen de aanwezige antilichamen de ziektekiemen (bacteriën, virussen) die  uw lichaam proberen binnen te dringen. 

Omdat de productie van antilichamen in de loop der jaren afneemt, moeten sommige vaccins worden herhaald. Dit betekent dat er een nieuwe dosis wordt geïnjecteerd om het verdedigingsproces van uw lichaam opnieuw te starten.

Wat is het verschil tussen een preventieve vaccinatie en een therapeutische vaccinatie?

Met een preventieve vaccinatie wordt uw lichaam op de verdediging voorbereid voordat het is geïnfecteerd. 

Met een therapeutische vaccinatie wordt uw immuunsysteem gestimuleerd wanneer uw lichaam al is geïnfecteerd. De vaccinatie helpt uw lichaam te reageren tegen de ziekte. Hondsdolheid wordt op deze manier behandeld wanneer u door een dier bent gebeten. Dit soort vaccin is nog experimenteel voor hiv en kanker.

Tegen welke ziekten kan ik me laten vaccineren?

In België: 

• Verplichte vaccinatie: het geïnactiveerd poliovaccin
• Sterk aanbevolen vaccinaties door de Hoge gezondheidsraad: 
• Het vaccin tegen difterie – tetanus – kinkhoest
• Het vaccin tegen mazelen, bof, rubella
• Het vaccin tegen Haemophilus influenzae type b
• Het vaccin tegen hersenvliesontsteking (meningococcen groep C). 
• Het vaccin tegen hepatitis B. 
• Het vaccin tegen pneumokokken (7-waardig vaccin) (bacteriële meningitis). 
• Het rotavirusvaccin
• Het vaccin tegen het papillomavirus dat een rol speelt bij de ontwikkeling van baarmoederhalskanker.
• Het vaccin tegen longinfecties veroorzaakt door pneumokokken, met name bij  oudere personen, kwetsbare personen met gedaalde immuniteit en personen die in een instelling leven.c. 
• Het vaccin tegen de griep. 

En als ik naar het buitenland ga?

Het is absoluut noodzakelijk u te beschermen tegen gevaarlijke ziekten zoals gele koorts of hepatitis. Vraag ter voorbereiding van uw reis om inlichtingen bij uw arts of gespecialiseerde vaccinatiecentra (het instituut voor tropische geneeskunde – universitaire vaccinatiecentra, het ministerie van Buitenlandse Zaken).

Waarom moet ik me tegen verdwenen ziektes vaccineren?

Omdat deze ziektes niet overal zijn uitgeroeid. Ze zijn alleen in een bepaald deel van de wereld verdwenen en leiden elders een slapend bestaan. 

Alleen met vaccinatie kan worden voorkomen dat het virus opnieuw opduikt en er zich nieuwe epidemieën voordoen. 

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie moeten meer dan 95% van de mensen zijn beschermd om een virus in de hand te houden

The post Vaccinaties, ik ben up-to-date appeared first on Dr. Karel Badisco.

Hoe jonger uw baby is, hoe meer hij moet slapen. De behoefte aan slaap neemt tijdens de groei af. Pasgeboren baby’s slapen ongeveer 18 uur per dag. Een baby van één jaar slaapt niet meer dan 14 uur per periode of in cycli van 3 à 4 uur. Niet alle baby’s slapen evenveel. Sommige baby’s slapen veel, andere minder, zonder dat dit hun ontwikkeling schaadt.

Hoe help ik mijn baby ’s nachts door te slapen? 

Leg uw baby ’s avonds op een vaste tijd in bed en ontwikkel inslaapgewoontes: verhaaltjes, wiegeliedjes… De meeste pasgeborenen hebben ten minste eenmaal per nacht fles- of borstvoeding nodig. Als uw baby ’s nachts om een andere reden wakker wordt, kunt u hem helpen opnieuw in te slapen door niet onmiddellijk te reageren op zijn geroep en soms door hem of haar te laten huilen. Doe overdag de gordijnen niet helemaal dicht om uw baby te helpen geleidelijk de dag van de nacht te onderscheiden. Tot ongeveer 12 maanden doen de meeste baby’s twee dutjes per dag, daarna is een middagslaapje genoeg. Rond de vier maanden gaat de baby ’s nachts langer slapen en ‘doet deze zijn of haar nachten’.

Hoe laat ik mijn baby in slaap vallen?

Kies een klein bedje dat een gevoel van veiligheid geeft. De beste positie om uw baby neer te leggen totdat deze zich zelf kan omdraaien, is op de zij of de rug. De temperatuur in de kamer mag niet te hoog zijn, 18°C is genoeg. Vermijd pluchen speelgoed en kussens in het bed. Geef de voorkeur aan een warme pyjama boven dekens. Ban tabaksrook uit de omgeving van uw baby, vooral in het vertrek waar deze slaapt. Lucht de slaapkamer regelmatig.

Moet ik mijn baby wakker maken om hem of haar te voeden?

Het is nutteloos een slapende baby wakker te maken, tenzij deze te weinig weegt en vaak moet worden gevoed. 

Wat doe ik als mijn baby midden in de nacht wakker wordt?

De meeste kinderen beginnen rond de negen maanden ’s nachts wakker te worden en dit duurt soms tot ze drie jaar zijn. Als uw baby systematisch elke nacht wakker wordt en u hebt gecontroleerd dat hij niet ziek is, moet u proberen uw baby duidelijk te maken dat u rust nodig hebt en hem in zijn slaapkamer laten. Uw baby moet geleidelijk leren ook zonder u in slaap te vallen.

Slaapsiroop is verboden, tenzij die siroop voor grotere kinderen door een arts is voorgeschreven. Als u denkt dat uw baby slaapproblemen heeft, moet u uw arts raadplegen. Hij/zij kan u uitleggen hoe u uw baby kunt aanleren regelmatiger te slapen.

The post Ik zorg ervoor dat mijn baby goed slaapt appeared first on Dr. Karel Badisco.

De behandeling bestaat uit verschillende types medicatie die zijn voorgeschreven afhankelijk van de ernst van uw hartinsufficiëntie. De meest belangrijke zijn vaatverwijders (bijv. ACE-inhibitoren en angiotensine II-antagonisten of sartanen), bèta-blokkers en diuretica. Ieder van deze therapeutische klassen heeft een grote werkzaamheid bij de behandeling van uw hartinsufficiëntie. Ze zullen worden voorgeschreven afhankelijk van de ernst van uw ziekte.

De vaatverwijders verwijden uw slagaders, wat de bloedsomloop bevordert en zo de inspanning beperkt die uw hart moet leveren om het bloed rond te pompen.

De bèta-blokkers verbeteren de spierwerking van uw hart en regelen het hartritme. 

De diuretica (of vochtafdrijvende medicatie) verbeteren de uitscheiding van water en zouten door de nieren. Hierdoor verminderen ze het circulerende bloedvolume en verlichten ze het werk dat het hart moet leveren. 

Er kunnen ook andere behandelingen vereist zijn. Anticoagulantia (‘bloedverdunners’) of geneesmiddelen tegen bloedplaatjesaggregatie (aspirine) zijn nodig om de vorming van bloedklonters die een slagader kunnen verstoppen, te voorkomen.

Nitraten worden vaak voorgeschreven om de bloeddoorstroming in het hart te verbeteren door de kransslagaders te verwijden. 

Het merendeel van deze behandelingen moet levenslang worden genomen.

Wat is een gezond levenspatroon?

U moet goed letten op uw voeding (weinig suikers, minder zoutinname, weinig dierlijke vetten, veel groenten en fruit), het alcoholgebruik beperken, volledig stoppen met roken en voldoende bewegen. Regelmatig bewegen – dagelijks 30 minuten wandelen op uw tempo – is een belangrijk onderdeel van de behandeling. Zonder beweging zal uw hart snel verslechteren.

Men heeft mij gesproken over het griepvaccin. Wat is het verband met hartinsufficiëntie?

Hartinsufficiëntie maakt u kwetsbaar en een onschuldige ziekte zoals griep kan ernstige gevolgen voor u hebben. Het is dus sterk aan te raden om u te laten vaccineren. Als hartinsufficiëntiepatiënt kunt u genieten van een volledige terugbetaling van het vaccin.

Men heeft mij gesproken over een apparaat, een pacemaker, die de werking van mijn hart kan verbeteren.

In bepaalde specifieke gevallen wordt de hartinsufficiëntie veroorzaakt door een slechte synchronisatie van de samentrekking van de verschillende delen van het hart. Het is mogelijk om een soort elektronische regelaar (pacemaker) te implanteren, om de pompfunctie van het hart te verbeteren. Dit apparaat stuurt elektrische pulsen naar de verschillende delen van uw hart, zodat deze opnieuw samentrekken op het juiste ritme en op het juiste moment.

De behandeling van hartinsufficiëntie bestaat in de praktijk uit dagelijks 30 minuten wandelen en de inname van verschillende medicijnen die de werking van uw hart verbeteren. Een dagelijkse strikte therapietrouw is belangrijk om een verslechtering te voorkomen en zelfstandig te blijven.

The post Hoe kan ik mijn hartinsufficiëntie onder controle houden? appeared first on Dr. Karel Badisco.

De rechter hartkamer is niet meer in staat bloed naar de longen te pompen.

Linker hartfalen 

De linker hartkamer is niet meer in staat bloed naar de organen en spieren te pompen.

De linker harthelft ontvangt zuurstofrijk bloed van de longen

Het zuurstofrijke bloed uit de longen wordt door de linker harthelft via de slagaders naar de organen en de spieren gepompt om deze van zuurstof te voorzien. Dit is de grote bloedsomloop, die door de linker harthelft wordt verzorgd.

De rechter harthelft ontvangt het bloed dat terugkomt uit de organen

Het bloed dat terugkomt van de aders wordt naar de longen gepompt door de rechter harthelft. Daar wordt het voorzien van zuurstof. Dit is de kleine bloedsomloop.

De hartspier kan een deel van zijn samentrekkingsvermogen verliezen, bijvoorbeeld als de hartslagaders verstopt zijn door overtollige cholesterol, of als gevolg van een infarct of door een hoge bloeddruk, want daardoor moet het hart harder werken. 

Overmatig verbruik van alcohol kan ook fataal zijn voor de hartspier.

Zuurstofrijk bloed van de longen wordt door het hart gepompt en voorziet de organen van bloed

Het  rechter hartfalen is meestal ondergeschikt aan het linker hartfalen. Het is meestal het gevolg van een infarct van de hartspier (beschadiging van een deel van de spier na een afsluiting van een kransslagader die het hart voedt) of van een ziekte van de hartspier zelf.

The post Wat u moet weten over de oorzaken van Hartfalen appeared first on Dr. Karel Badisco.

Diabetes is de belangrijkste oorzaak van nierinsufficiëntie en dialyse in de ontwikkelde landen. 

Diabetes tast de nieren aan door de kleine bloedvaten te beschadigen die het bloed in de nier filteren, waardoor ze verstopt raken. Deze beschadiging treedt op door een jarenlang verhoogd suikergehalte in het bloed.  

De nieren vervullen hun filterende rol niet langer correct: ze laten albumine/eiwitten in de urine door en houden bepaalde afvalstoffen vast. Dat is de eerste stap van de nierbeschadiging.

Wat zijn de oorzaken van nierbeschadiging?

Een chronisch te hoog suikergehalte in het bloed. 

Arteriële hypertensie. 

Genetische elementen. 

Bepaalde geneesmiddelen die toxisch zijn voor de nieren.

Hoe kan de onierbeschadiging vermeden worden?

Het risico voor nierbeschadiging kan beperkt worden door het suikergehalte in het bloed zo goed mogelijk binnen normale grenzen te houden en door andere factoren, in het bijzonder arteriële hypertensie, onder controle te houden. 

De eerste fase van de ziekte is omkeerbaar en wordt gemakkelijk opgespoord en behandeld.

Hoe kan een eventuele nierbeschadiging worden opgespoord?

Met een laboratoriumanalyse van de urine of via urinestrookjes, die de aanwezigheid van albumine in de urine (of microalbuminurie) aantonen. 

Wanneer een bloedstaal een verhoging van het creatininegehalte aantoont (stof die gewoonlijk door de nieren wordt uitgescheiden). 

Met een meting van de arteriële bloeddruk, die gewoonlijk verhoogd is bij nierinsufficiëntie.

Hoe vaak moet ik me laten controleren?

Jaarlijks voor bloed- en urineanalyses. 

3 maandelijks voor het meten van de arteriële bloeddruk.

Hoe ontwikkelt de ziekte zich?

Tijdens de eerste omkeerbare fase (microalbuminegehalte in de urine lager dan 300 mg/24 u) kan de nierbeschadiging beperkt worden door het onder controle brengen van het bloedsuikergehalte en de bloeddruk. 

Voorbij een bepaald stadium (microalbuminegehalte in de urine hoger dan 300 mg/24 u, opspoorbaar op het urinestrookje) wordt de nierbeschadiging onomkeerbaar, maar kan nog wel worden afgeremd vóór de overgang naar dialyse. 

15 tot 30% van de diabetespatiënten ontwikkelt een nieraandoening tien tot vijftien jaar na de diagnose van diabetes. 

Nierinsufficiëntie verhoogt het risico voor cardiovasculaire aandoeningen. 

Normaliseren van het bloedsuikergehalte en een goede levenshygiëne (minder zout in geval van hypertensie, gewichtsverlies, lichaamsbeweging, minder alcohol en tabak, bestrijding van te hoog cholesterol) zijn de  belangrijkste preventieve acties.

The post Diabetes en nieren appeared first on Dr. Karel Badisco.

Ja, maar de erfelijke factor (genetische overdracht) verschilt afhankelijk van het soort diabetes.
Diabetes type 1 zou veel minder risico geven op erfelijke overdracht dan diabetes type 2.

Diabetes type 2, ook wel niet-insuline-afhankelijke diabetes genoemd, komt het vaakst in families voor.

Gesteld kan worden dat 35 % van de mensen die een familielid in de eerste graad hebben dat aan diabetes type 2 lijdt (vader, moeder, broer of zus), zelf ook diabetes zal krijgen.

Hoe wordt diabetes overgedragen?

Volgens de huidige kennis van zaken is er geen specifiek gen verantwoordelijk voor de overdracht van diabetes type 2.

De overdracht zou te wijten zijn aan de combinatie van verschillende factoren:

• de combinatie van verschillende genen die de overdracht zouden bevorderen, 
• gecombineerd met een niet aangepaste voeding, 
• en weinig of geen beweging.

Een klein aantal gevallen van diabetes type 2 die voor het 30e jaar optreden, ‘Mody’ genoemd, zijn echter het gevolg van de overdracht van een deficiënt gen. In dit geval is het risico op genetische overdracht hoger, namelijk 50%.

Ik ben zwanger. Draag ik mijn diabetes over op mijn kind?

Diabetes tijdens de zwangerschap verhoogt het risico van overdracht van diabetes op de ongeboren baby niet. Dat geldt voor alle gevallen: lijdt u al aan diabetes voor de zwangerschap, of krijgt u een diabetes tijdens de zwangerschap (zwangerschapsdiabetes).
Het is echter van belang de bloedsuikerspiegel goed in de gaten te houden en een goed evenwicht te vinden vanaf de periode voorafgaand aan de conceptie (zodra de anticonceptie wordt beëindigd). Dit is belangrijk om het risico op misvormingen bij de baby te verminderen, een goed evenwicht te bereiken tijdens de zwangerschap en problemen bij de bevalling te voorkomen. Maar dit heeft niets te maken met het risico op overdracht van diabetes, die zich altijd pas veel later openbaart: 

• na 40 jaar bij diabetes type 2
• rond de 10 jaar bij diabetes type 1

Wat kan ik doen om de risico’s te verminderen?

Als u diabetes type 2 hebt en u bent bang voor uw kinderen, zijn de eerste stappen:

Een wijziging van uw voedingspatroon en van uw manier van leven zullen worden overgenomen door uw kind.
U dient vooral overgewicht te voorkomen. Het risico op resistentie voor insuline, en dus op diabetes, is groter bij mensen met overgewicht.

Wat is een evenwichtige voeding?

Een evenwichtige voeding bestaat uit:

• de maaltijden goed  spreiden over de dag 
• leren gezonde maaltijden samen te stellen 
• de voeding variëren om een goede functionering van het organisme te bevorderen

Een aangepast calorieverbruik is nodig: voldoende calorieën om krachten te verzamelen en een evenwichtige hoogwaardige hoeveelheid van de verschillende voedingsmiddelen waaraan het lichaam dagelijks behoefte heeft:

• Koolhydraten (eenvoudige en complexe suikers) 
• Lipiden (vetten) 
• Eiwitten (aminozuren van dierlijke en plantaardige oorsprong)

Te grote verschillen in de voedselopname, of een gebrek aan evenwicht tussen de activiteiten en de hoeveelheid voedsel zijn verantwoordelijk voor stofwisselingsproblemen.

U kunt het risico op diabetes bij een kind waarvan minstens een van de ouders diabetes type 2 heeft, verminderen, door direct bepaalde gezondheids- en dieetregels in het gezin in te voeren en u daaraan te houden. Het gaat om een evenwichtige voeding en regelmatige lichamelijke activiteit. Als het kind deze goede gewoontes aanneemt, wordt het risico op diabetes verminderd of vertraagd.

The post Kunnen mijn kinderen ook diabetes krijgen? appeared first on Dr. Karel Badisco.

De keuze voor een geschikte anticonceptiemethode is afhankelijk van uw leeftijd, type diabetes, , familiegeschiedenis, het aantal kinderen dat u heeft, uw gewicht en eventuele gynaecologische of endocriene contra-indicaties en van het feit dat u niet rookt.

U kunt kiezen tussen: 

Lokale anticonceptiemethodes

• Het mannelijke latexcondoom is een efficiënt anticonceptiemiddel, mits op de juiste wijze gebruikt. Bovendien beschermt het tegen seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s). 
• Spermiciden (crème, ovule of gel) zijn zuurhoudende, zaaddodende producten die in de baarmoederhals worden ingebracht en de zaadcellen vernietigen. Spermiciden zijn geschikt als er geen bijwerkingen zijn en het geen invloed heeft op het onder controle houden van uw diabetes. Ze kunnen afzonderlijk worden gebruikt of in combinatie met een condoom om de efficiëntie te verhogen of wanneer u risicovolle seksuele relaties hebt (meerdere partners, bijvoorbeeld). 
• Het pessarium is een rubber kapje met aan de rand een metalen ronde veerring die voor de seksuele interactie in de vagina moet worden ingebracht. Het bestaat in verschillende maten. Het is verstandig om het pessarium te gebruiken in combinatie met een zaaddodend middel in de vorm van een gel of ovule. 
• Het vrouwencondoom is een rubber cilindervormig zakje met glijmiddel dat aan één kant dicht is. Het wordt op zijn plaats gehouden met behulp van de buitenste ring. Het is een effectieve methode, maar vergt nogal wat oefening. 
• NB: met uitzondering van het mannelijke condoom zijn deze methodes niet de meest betrouwbare manieren van anticonceptie. Er bestaat een kans op zwangerschap.

Het spiraaltje of intra-uterien systeem (IUD)

In tegenstelling tot wat men vaak hoort, kan het spiraaltje wel bij diabetespatiënten worden toegepast. 

Het is een klein kunststof apparaatje, in verschillende vormen, dat door de gynaecoloog in de baarmoederholte wordt ingebracht en dat koper afgeeft. 

Het gebruik ervan kan leiden tot langdurige bloedingen en er bestaat een kans op bloedarmoede. 

De spiraaltjes die progesteron afgeven zijn interessant omdat ze, naast hun effectieve anticonceptieve werking, geen of weinig bloedingen veroorzaken. 

 De pil of gecombineerde orale anticonceptiemiddelen

Combinatiepillen met zowel oestrogeen als progesterone verhogen de kans op de vorming van bloedstolsels (trombose), zowel bij diabetespatiënten als bij andere vrouwen. Het risico is echter hoger bij vrouwelijke diabetespatiënten, en nog hoger als u rookt. 

Het gebruik van een combinatiepil is alleen geschikt voor vrouwen jonger dan 35 jaar, die geen tekenen vertonen van vasculaire complicaties en die vrij zijn van cardiovasculaire risicofactoren (zoals hypertensie, roken, overgewicht). 

De minipil bevat uitsluitend progestatieve stoffen in een lage dosering en kunnen daarom gemakkelijk worden voorgeschreven. De minipil verhoogt het vasculair risico niet. Ze veroorzaakt echter wel onregelmatige bloedingen en voor een efficiënte werking moet de pil strikt worden ingenomen. U kunt de minipil gebruiken met toestemming van uw gynaecoloog mits een regelmatige controle. 

Als laatste zijn er de anticonceptiepleisters. Hiervoor gelden dezelfde contra-indicaties als voor de pil. Wees dus voorzichtig!

Noodanticonceptie

Wanneer u per ongeluk vergeet het anticonceptiemiddel in te nemen of als er iets fout gaat bij de lokale anticonceptie, kunt u, net zoals alle andere vrouwen zonder diabetes, de aftermorningpil gebruiken die zeer effectief is indien ze binnen de  72 uur na de onbeschermde seks wordt ingenomen.

The post Ik heb diabetes: welke anticonceptie moet ik kiezen? appeared first on Dr. Karel Badisco.

De test spoort de specifieke markers op van de verschillende hepatitisvirussen (antilichamen anti-VHC voor hepatitis C en antigen HBs voor hepatitis B). Met het identificeren van deze markers kunnen we bepalen welke soort hepatitis u hebt. Hiervoor hoeft alleen maar bloed te worden afgenomen.

U kunt deze test laten uitvoeren in elk willekeurig laboratorium voor medische analyses.

Als mijn test positief is, ben ik dan ziek?

Een positieve test wil alleen zeggen dat u in contact bent of bent geweest met het hepatitisvirus.

De test geeft geen enkele indicatie over de aanwezigheid van een infectie op dat moment. Het resultaat van de test is alleen een indicatie voor uw arts of er nog andere onderzoeken moeten worden verricht.

Wat is een virale belasting van hepatitis?

Als uw screeningstest positief is, moet er worden nagegaan of het virus nog altijd aanwezig is in uw lichaam. De meting van  de virale belasting in uw bloed bepaalt of het virus al dan niet aanwezig is en in welke intensiteit. De virale belasting is niet verbonden aan de ernst van de ziekte. Het is ook zinvol dit onderzoek te laten uitvoeren tijdens de follow-up van de behandeling, omdat het de respons op de behandeling kan voorspellen.

De virale belasting geeft een indicatie van de hoeveelheid virus die aanwezig is in uw bloed. Bij hepatitis C is dit niet verbonden aan de ernst van de ziekte. Deze informatie is nuttig als er een behandeling wordt overwogen: met de ontwikkeling kan de reactie op de behandeling na 1 tot 3 maanden worden beoordeeld.

Ik heb hepatitis C. Wat is het nut om het virale genotype te weten?

Met dit onderzoek kan de kans op genezing en de duur van de behandeling worden geschat, afhankelijk van uw genotype: 1, 2, 3 of 4.

Waartoe dient een leverbiopsie?

Met dit onderzoek kan de activiteit van uw ziekte en de mate van fibrose van uw lever worden gecontroleerd, d.w.z. de mate van aantasting van uw lever.

Zijn er alternatieven voor een leverbiopsie?

In sommige gevallen verschaffen tests van een eenvoudig bloedmonster of een evaluatie van de fibrose met een elastometrie-apparaat Fibroscan^® genaamd, informatie die vergelijkbaar is met de informatie die wordt verkregen met een biopsie. Uw arts zal voor u de meest geschikte oplossing kiezen.

Waartoe dient de Fibroscan® ?

Deze techniek kan, met behulp van een elastometrie-apparaat , de hardheid van de lever meten, en dus de mate van de fibrose  schatten. Het onderzoek is niet pijnlijk en lijkt op een echografie van de lever.

Wat houdt een levercontrole in?

Het  is een geheel van biologische tests die worden uitgevoerd op een enkel bloedmonster en waarmee de invloed van de hepatitis op het lichaam kan worden beoordeeld.

Met welke regelmaat moeten controle-onderzoeken worden uitgevoerd?

Deze onderzoeken kunnen elke 3, 6 of 12 maanden worden uitgevoerd. Uw arts zal de frequentie en het type onderzoek bepalen. Volg zijn advies zorgvuldig op want het vormt de enige garantie op de kwaliteit van uw behandeling.

Bij de behandeling van hepatitis worden verschillende bloedtests voorgeschreven en verschillende onderzoeken uitgevoerd om de staat van de lever en de reactie op de behandeling te kunnen evalueren. Uw arts maakt een keuze uit de onderzoeken die het meest op uw situatie betrekking hebben en hij zal tevens de frequentie ervan bepalen.

The post Hepatitis: ik moet me laten onderzoeken appeared first on Dr. Karel Badisco.